قرنهاست که گرسنگی در جهان وجود دارد. علی رقم حذف کاتالیزورهای ظاهری مانند چالشهای تولید مواد غذایی این موضوع همچنان ادامه دارد. عبارت ” تلاش برای حل گرسنگی جهان ” مختصر شده تا نشان دهد این مشکل غیرقابل تحمل شده است.
آمارها ناامید کننده هستند. بر اساس آمار World Food Programme از هر ۹ نفر یک نفر گرسنه است. بر اساس تخمین از جمعیت بیش از هفت و نیم میلیاردی جهان روزانه ۸۰۰ میلیون نفر گرسنه هستند.
ولی تمام تصویر تلخ نیست. به لطف تلاشهای هماهنگ دولتها ، سازمانهای جهانی، موسسات خیریه و سازمانهای محلی ، تعداد گرسنگان در جهان از سال ۱۹۹۰ با وجود افزایش جمعیت جهان کاهش داشته است. اگرچه باید گفت که تا رسیدن به هدف جهانی بدون گرسنگی فاصله بسیاری داریم.
موضوع غم انگیز این است که تولیدات غذا در جهان اعم از گیاهی و حیوانی بیش از تمام انسانهاست. بر اساس آماری که موسسه Germany’s Potsdam در سال ۲۰۱۶ منتشر کرده است، در سال ۲۰۱۰ تولیدات غذا ۲۰ درصد بیش از نیاز هر نفر بوده است و پیش بینی می شود که تا سال ۲۰۵۰ این مازاد رشد چشمگیری خواهد داشت. اکثر کشورها و مناطق حتی کشورهایی که با این معضل مواجه هستند غذای مازاد تولید می کنند. بنابراین چرا هنوز بیش از ۸۰۰ میلیون نفر گرسنه هستند؟
پارامترهای مختلفی مانند قدرت خرید جمعیت گرسنه به این معضل کمک می کند. اما نبود یک نظام تقسیم غذای کارآمد جهانی کلید اصلی این معضل است.
بر اساس گزارشات بانک جهانی یک سوم تا یک چهارم غذای تولید شده برای مصرف انسانی یا تبدیل به زباله می شود و یا از بین می رود که این مقدار معادل یک میلیارد تن مواد غذایی در هر سال است . پیامدهای این اتفاق فراتر از گرسنگی جهانی است. اگر زباله های مواد غذایی در یک کشور بود قطعا آن کشور بعد از امریکا و چین سومین منبع گازهای گلخانهای بود.
پایان گرسنگی جهان از طریق یک زنجیره تامین اینترنت اشیاء
برای پایان دادن به مشکل تولید زباله غذا ایجاد یک زنجیره تامین غذا با تجهیزات مجهز از اهمیت زیادی برخوردار است.
فن آوری های پیشرفته در اینترنت اشیا می توانند به از بین بردن علل کلیدی زباله های مواد غذایی کمک کنند. این فناوری ها می توانند ابتکارات مربوطه را که از قبل در حال انجام هستند تقویت کرده و نتایج قابل توجهی به همراه داشته باشند. IoT با ایجاد زیرساخت های داده ای در زمان واقعی یا نزدیک به واقع برای تجزیه و تحلیل تلاشهای خود و کمک به تصمیمگیری در سرمایه گذاریها و آینده، میتواند برنامههایش را ارائه کند.
در زیر به برخی از پتانسیل های IoT اشاره می شود.
- بهبود بازدهی در برداشت محصول و انبارداری
بر اساس تخمین سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد (FAQ) بیش از ۳۰ تا ۴۰ درصد محصولات میتوانند قبل از رسیدن به بازار از بین بروند. مخصوصاً در کشورهای درحال توسعه این مشکل بیشتر است. IoT می تواند ظرفیتهای نظارتی کم هزینهای را برای اطلاع رسانی به کشاورزان فراهم کند. این قبیل داده ها می تواند به آنها در انتخاب بهترین روش برای برداشت و نگهداری محصولاتشان علی الخصوص محصولاتی مانند میوه ها و سبزیجات که بیشتر در معرض خرابی و تلفات هستند کمک کند.
- بهبود شبکه توزیع کنونی
بر اساس برآوردهای بانک جهانی در جنوب و جنوب شرق آسیا بیش از ۹۰ درصد اتلاف کالری در مواد غذایی طی فرآیند انبارداری و انتقال آنها اتفاق می افتد. حتی در کشورهای توسعه یافته IoT می تواند برای شبکه توزیع کارآمد و سازنده باشد. این موضوع با بهبود شرایط نظارتی بهتر و دسترسی بلادرنگ به داده ها موجب تصمیم گیری بهتر شود. به طور مثال می توان با نظارت بر روی حرکت خودرو حمل بار در جاده و تشخیص ازدحام در مسیر حرکت، یک مسیر جایگزین انتخاب کرد و همچنین بر روی شرایط داخل کانتینر نیز نظارت داشت.
- صرفه جویی در هزینه، دادههای بلادرنگ با ظرفیتهای ردیابی و دنبال کردن
این امر باعث فعال سازی سیستمهای نظارتی مناسب برای غذاهای حساس و قابل از بین رفتن می شود که در صورت نیاز راهی جایگزین اعمال می شود. مثال این مورد زمانی است که مثلا سنسورها نشان می دهند دمای داخل کانتینر از حد موردنیاز بالاتر است و یا مسیر انتخابی پر ترافیک است. فعالیت این سیستم در جلوگیری و عملیات هوشمندانه به موقع برای کاهش اتلاف مواد غذایی و بهبود کیفیت آنها کمک می کند. همچنین می تواند ایمنی محصولات غذایی از آلودگی های عمومی را تضمین کند و از خرید گران محصولات غذایی جلوگیری کند.
- بهبود عادات غذایی در کشورهای ثروتمند برای به حداقل رساندن زباله
یخچالهای هوشمند می توانند کمیت و کیفیت مواد غذایی را بررسی کنند. این یخچالها می توانند هشدارها یا سفارشهای خرید پیشنهادی را ارسال کنند، حتی پیشنهاد بدهند که کیفیت مواد غذایی بر اساس الگوی مصرف خریداری شود.
- به اشتراک گذاری مازاد غذا
میتوان فروشگاهها، هتلها، رستورانها و دیگر نقاطی که معمولا باعث هدر رفتن غذا می شوند را توانمند ساخت تا با برنامه توزیع صحیح به جای دور ریز غذای مازاد غذای موسسات خیریه محلی را تأمین کرد. IoT می تواند با انتشار به موقع اطلاعات به ذینفعان توزیع و اشتراک گذاری کارآمدتری را ایجاد کند.
حل مشکل جهانی گرسنگی تنها یک موضوع قومی یا انسانی نیست. این موضوع قویا با رفاه و رشد جهانی همبستگی دارد. در مطالعهای که در سال ۲۰۱۵ توسط دانشگاه ناتینگهام انجام شده نشان می دهد که گرسنگی پنهان هر کشور میتواند با یک درصد از تولید ناخالصش برطرف گردد. مطالعه دیگری می گوید که هزنیه های سالانه مرتبط با کمبود غذایی کودکان در چند کشور آفریقایی بیش از ۱۶ درصد تولید ناخالص داخلی است. این فرصت بزرگی است. با استفاده از فن آوری سریع IoT می توان یکی از بزرگترین مشکلات غم انگیز دنیای انسان را پایان داد.